Celem Pierwszego Kontynentalnego Kongresu było zajęcie się tym, jak koloniści poradziliby sobie z tym, co kolonie wymyśliły "Aktami nie do zniesienia". Gdy brytyjski parlament podjął niedopuszczalne działania, aby ukarać kolonie, koloniści potrzebowali środków, by wyrazić niezadowolenie z Anglii, dlatego zwołali Pierwszy Kontynentalny Kongres.
W 1774 r. Akt Nieakceptowalny został uchwalony przez Anglię w odpowiedzi na Boston Tea Party. Boston Tea Party zaczęło się, gdy grupa kolonistów przebranych za Indian Mohawk wylała brytyjską herbatę z British East India Company do Boston Harbor. Było to postrzegane jako akt buntu przeciwko rządowi brytyjskiemu. Brytyjski parlament zareagował, zamykając Boston Harbor, dopóki koloniści nie zgodzili się zapłacić za zmarnowaną herbatę. Ustawa portowa w Bostonie była częścią aktów nie do przyjęcia.
Pierwszy Kongres Kontynentalny zebrał się w Filadelfii 5 września 1774 roku. Wszystkie kolonie wysłały delegatów z wyjątkiem Gruzji. Chociaż Pierwszy Kongres Kontynentalny był używany przede wszystkim do rozpatrywania skarg kolonii przeciwko Wielkiej Brytanii, niektóre kolonie chciały także, aby Kongres pojednał się z Wielką Brytanią. W tym momencie już na horyzoncie pojawiła się wojna, a ani kolonie, ani Wielka Brytania nie chciały niczego przyznać.
Pierwszy Kontynentalny Kongres zdecydował, że jeśli Wielka Brytania nie uchyli niedopuszczalnych aktów do 1 grudnia 1774, kolonie zbojkotują wszystkie brytyjskie towary. Kongres przygotował wówczas list adresowany do króla Jerzego III, w którym nakreślono skargi kolonistów. Kongres zgodził się spotkać ponownie na Drugi Kontynentalny Kongres, który odbędzie się 10 maja 1775.
