Reformy Taika były serią zmian w systemie politycznym Japonii po zamachu stanu w 645 r. przez księcia Nakano i Nakatoni Kamatari przeciwko klanu Soga. Reformy zmieniły japoński system rządowy na wzór wzorowany na dynastii Tang w Chinach, a także na panowaniu całej Japonii przez rodzinę cesarza.
Reformy Taika były propagowane przez dekret imperialny, który nakreślił wielkie zmiany w strukturze społecznej i politycznej w tym czasie. Deklaracja została podzielona na cztery artykuły, z których pierwsza zniosła prywatną własność ziemi i ogłosiła, że cała ziemia jest własnością społeczeństwa, choć w rzeczywistości oznacza to cesarza. Inne części deklaracji dotyczyły ustanowienia nowych organów wojskowych i administracyjnych na poziomie krajowym i lokalnym. Reformy Taika doprowadziły również do wprowadzenia formalnego systemu spisów ludności oraz reform podatkowych.
Po reformach szlachta Japonii oddała Imperatorowi swój majątek i rozpoczęto spis ludności, który udokumentował populację Japonii, a także efektywność użytkowania ziemi. Dane z tego spisu zostaną później wykorzystane do wdrożenia systemu podatkowego opartego na populacji. Reformy Taika doprowadziły także do pierwszej nagranej kodyfikacji praw w Cesarskiej Japonii.
