Starożytne greckie domy były zwykle małe, pokoje rozmieszczone wzdłuż boków domu i dziedziniec pośrodku. Ten projekt pomógł cyrkulacji powietrza i obniżył temperaturę podczas najgorętszych części roku.
Większość greckich domów była skromna, a tylko kilka pokoi otaczało podwórko lub otoczony murem ogród. Strona domu zwrócona w stronę ulicy miała zwykle tylko jedne drzwi prowadzące bezpośrednio na dziedziniec.
Większe domy miały dziesiątki pokoi i więcej niż jedno piętro. Pokoje te obejmowały pokoje kąpielowe, jadalnię i kuchnię. Sypialnie znajdowały się na drugim piętrze. Często mężczyźni i kobiety mieszkali w różnych częściach domu. Pokoje dla mężczyzn były znane jako andron, a pokoje dla kobiet nazywane były gynaikonitis. W jadalni znajdowały się kanapy i niskie stoliki, na których pasażerowie usiedli podczas posiłków.
Domy w tym czasie były zazwyczaj wykonane z utwardzonego promieniami słońca błota pociętego w cegły. Małe okna wycinano w błocie i ozdabiano zwykłymi drewnianymi okiennicami, które były zamknięte w godzinach popołudniowych, aby utrzymać temperaturę na niskim poziomie. Dachy były zwykle wykonane z glinianych płytek. Ponieważ domy z błota nie trwały długo, głównym źródłem wiedzy o starożytnej greckiej obudowie są teksty z tego okresu.
