Od wieków cztery miliony ton bogatego w składniki odżywcze mułu zostały zdeponowane na terenach uprawnych tworzących równinę zalewową doliny rzeki Nilu, czyniąc z gleby idealną pożywkę dla roślin do dostarczania żywności dla ludzi żyjących w okolicy . Podczas gdy powodzie były korzystne dla rolnictwa, przyniosły one inne trudności, aw 1889 r. zbudowano pierwszą zaporę Aswan, by zapewnić kontrolę nad powodzią.
Egipt rozpoczął budowę większej zapory w latach pięćdziesiątych, która trwała wiele lat. Ta druga tama Aswan zapewnia lepszą kontrolę przeciwpowodziową i wiele korzyści dla Egiptu. Jednak wraz z korzyściami przyszła utrata mułu, która przyniosła korzyści rolnikom w przeszłości. W wyniku tej tamy rolnicy musieli dodać milion ton sztucznego nawozu, aby zastąpić utracone składniki odżywcze. Brak osadów spowodował również wzrost erozji, co dodatkowo utrudniło uprawę roli.
Podczas gdy Asuńczycy dostarczali wodę do nawadniania, słabe drenaż ziemi zwiększył zasolenie ziemi. Stojąca woda zwiększyła problemy z pasożytniczą chorobą w basenach stojących, jak również w zbiorniku. Asuan nie tylko wpłynął na rolnictwo; brak corocznych powodzi wpłynął na zbiory krewetek w Morzu Śródziemnym.
