Rozwiązania buforowe odgrywają dużą rolę w funkcjach biochemicznych. Ponieważ bufory są odporne na zmiany poziomów pH, są one wykorzystywane do regulowania funkcji biologicznych, które występują tylko przy pewnych poziomach pH. Bufory można również stosować do przechowywania związków, które uległyby denaturacji w bardziej kwasowych lub zasadowych roztworach.
Roztwór buforowy to roztwór składający się albo ze słabego kwasu i jego sprzężonej zasady, albo słabej zasady i sprzężonego kwasu. Sprzężone kwasy lub zasady są typowymi odpowiednimi solami słabej zasady lub kwasu. Roztwory buforowe mogą opierać się zmianom pH, ponieważ słabe kwasowe lub zasadowe i sparowane cząstki soli pozwalają na neutralizację wszelkich zmian w określonym zakresie, który zmienia się pomiędzy poszczególnymi buforami. Jeśli pH zmieni się radykalnie, roztwór buforowy może przestać stabilizować poziom pH.
Na procesy biochemiczne łatwo wpływają poziomy pH i postępować tylko w wąskich zakresach. Bufor może w tym pomóc, korygując wszelkie zmiany spowodowane przez reakcje biochemiczne lub przez dodanie jakichkolwiek chemikaliów. Najbardziej rozpowszechnionymi systemami buforowymi w organizmie człowieka są fosforanowy układ buforujący, wodorowęglanowy układ buforowy i system buforowy białka.
