Sieweczka egipska i krokodyl nilowy mają symbiotyczny związek, w którym siewka karmi pasożyty na skórze krokodyla. Chociaż istnieje mit, że siewka wchodzi do ust krokodyla bez szwanku, nie ma dowodów aby to uzasadnić.
Grecki historyk Herodot napisał po raz pierwszy o rzekomym bezpiecznym wejściu siewki egipskiej w usta krokodyla Nilu w 440 r. Pne. Od tego czasu mit utrzymuje się, ale żaden wiarygodny badacz nigdy nie zaobserwował ani nie sfotografował tego zjawiska, a zdjęcia cytowane jako dowód okazały się nieuczciwe.
Krokodyle nilowe nie wymagają czyszczenia zębów, ponieważ zęby są regularnie wymieniane przez całe życie. Chociaż pijawki na wargach i języku krokodyli są problematyczne, radzą sobie z nimi, wygrzewając się z otwartymi szczękami, aby wysuszyć wnętrze ich ust. Jednakże siewki egipskie odżywiają się pasożytami na zewnątrz krokodyla, gdzie ptaki mogą uniknąć szczęk krokodyla.
Krokodyle nilowe są drapieżnikami wierzchołkowymi i żywią się wszystkim, co się rusza. Ssaki drapieżne obejmują antylopy, żyrafy, bawoły, wieprze, lwy, lamparty i małpy. Jedzą węże, jaszczurki i żółwie. Karmią się rybami, pływając w szkołach i szarpiąc głową w bok. Zjadają także wiele gatunków ptaków, takich jak strusie, bociany, orły i małe ptaki latające. Jest prawdopodobne, że gdyby siewki egipskie wskoczyły do ich ust, konsumowałyby je, a nie tolerowały.
