Skały, które są narażone na wysokie ciśnienie i temperatury związane z budową gór, mówi się, że przeszły metamorfizm regionalny. Według Columbia University, metamorfizm regionalny odbywa się pod łańcuchami górskimi, w miejscu kolizji między płyty kontynentalne oraz w innych strefach wysokiego ciśnienia i wysokiej temperatury.
Metamorfizm regionalny powoli zmienia strukturę krystaliczną skał w okresach tysięcy lub milionów lat. Kryształy są rekonfigurowane, pozostając w stanie stałym, zgodnie z Uniwersytetem Columbia, a więc wymagają dużych nakładów energii, aby dokonać transformacji. Masowy skład chemiczny skały jest mniej lub bardziej niezmieniony od pierwotnej skały. Głębokie pogrzebanie w pasie górskim lub orogenicznym powoduje, że kryształy skały zmieniają orientację prostopadłą do linii naprężeń i przekształcają się w struktury, które są stabilne w wysokich temperaturach i ciśnieniach związanych z pochówkiem w regionie orogenicznym. Miki i rogówki są dwa minerały platy, które są szczególnie podatne na ten proces rekrystalizacji.
Kiedy minerały zmieniają orientację w liniach równoległych do głównego naprężenia, rezultat jest znany jako foliacja. Według Uniwersytetu Columbia, łupek, łupek i gnejs to jedne z najpopularniejszych rodzajów skał foliowanych, jakie można znaleźć w tych zrekonfigurowanych osadach. Łupek jest zwykle wynikiem niskiej jakości metamorfizmu, natomiast łupek i gnejs wymagają wyższych temperatur i ciśnień.
