Według University of Houston, w okresie renesansu (ok.1485 - ok. 688) większość Europy żyła pod panowaniem monarchicznym, którym rządzi król lub królowa. To kontrastuje do Florencji we Włoszech, która była republiką, w której wspierano demokrację i rządziły zamożne rodziny.
Monarchowie, tacy jak Ferdinand i Isabella, którzy rządzili Hiszpanią we wczesnym renesansie, byli absolutnymi monarchami, co oznacza, że rządzili prawie bez ograniczeń, podczas gdy Filip II później podlegał ograniczeniom ze strony przeciwstawnych domów i lokalnych zgromadzeń podczas swojej władzy. W Anglii Elżbieta I rządziła razem z parlamentem i chociaż Parlament miał pewne prawo głosu, Elżbieta była dla celów praktycznych absolutnym monarchą. Niemcy, wciąż pod Świętym Cesarstwem Rzymskim, miały bardzo skomplikowany system z cesarzem na czele, siedmioma elektorami, różnymi książętami i przywódcami 80 Imperialnych Wolnych Miast.
