Żubry są przystosowane do wędrownych wypasów dzięki nisko zawieszonym głowom, mięśniom kończyn i szyjkom, układom trawiennym, które są w stanie wydobywać składniki odżywcze z włóknistej roślinności, twardym kopytom do szybkiego podróżowania i wełnistym płaszczom w celu izolacji przed zimnymi nocami w prerii . Mają również tendencję do jedzenia w najzimniejszej części dnia, wczesnym rankiem i wieczorem, aby uniknąć przegrzania pod słońcem prerii.
Podczas gdy bizony są dużymi zwierzętami i mogą jeść nawet 30 funtów trawy dziennie, ciągle się poruszają, kiedy jedzą. Zapobiega to nadmiernemu wypiętrzaniu i bezpłodnemu terytorium, na którym wędrują. Ich rozsypisko służy jako nawóz, na którym rośnie nowa roślinność.
Żubry, pomimo swojej wielkości, są w stanie pokonać do 30 mil na godzinę, jeśli staną w obliczu zagrożenia. Ich skłonność do stada w ogromnej liczbie chroni ludzi przed zrywaniem przez drapieżniki. W przypadku osaczenia przez drapieżnika żubr ma duże rogi, aby je odepchnąć. Rogi są zasilane przez masywny garb barkowy, który jest utworzony przez duży hak kręgów, do którego przyczepione są potężne mięśnie szyi i ramion. Dzięki temu rogi żubra są szczególnie groźną bronią.
Bizon musi pić tylko raz dziennie, co oznacza, że nie muszą przebywać w pobliżu źródła wody podczas wypasu. Będą nawet jeść śnieg, jeśli ciekła woda nie będzie dostępna.