Dostosowania kserofitów opierają się na potrzebie rozkwitu w suchych, suchych regionach przy niewielkich opadach. Te adaptacje obejmują zmiany, takie jak woskowa tekstura na skórze, igłowe liście i korzenie, które rozprzestrzeniają się szeroko i blisko powierzchni.
Woskowa zewnętrzna warstwa tych roślin zapobiega ucieczce wody przez naskórek. Liście igieł mają mniejszą powierzchnię, co oszczędza więcej wody, zapobiegając jej utracie przez parowanie. Korzenie, które rozprzestrzeniają się szeroko i blisko powierzchni pozwalają roślinie optymalizować wchłanianie ograniczonych opadów. Niektóre kserofity mają jednak bardzo głębokie korzenie, pozwalając im sięgać do podziemnych źródeł wody. Te adaptacje umożliwiają przetrwanie kserofitów w miejscach, w których inne rośliny nie mogą.
