Król Ludwik XIV Francji pozostawił po sobie spuściznę reformy rządowej i wzbogacania sztuki, ale jego polityka zagraniczna pozostawiła krajową gospodarkę zadłużoną, a jego edykt z Fontainebleau wyalienował protestantów. Edykt zmusił wszystkie dzieci do ochrzczenia jako katolików i zalegalizował zniszczenie wszystkich protestanckich kościołów.
Mimo, że zasiadł na tronie jako dziecko, Ludwik XIV nie rządził do połowy lat dwudziestych, kiedy zmarł jego główny doradca kardynał Jules Mazarin. Natychmiast podjął się reformy przepisów podatkowych, które zmniejszyły zadłużenie kraju. Zmniejszył wpływ francuskiej szlachty i odmówił przyjęcia nowego ministra. Jego najbardziej radykalną reformą było zanegowanie Edyktu Nantego wraz z jego edyktem z Fontainebleau, co ostatecznie doprowadziło do masowego exodusu protestanckich obywateli.
Louix XIV pasjonował się sztuką i kulturą, otaczając się najlepszymi artystami i dramatopisarzami, w tym Molière i malarzem Charlesem Le Brunem. Założył Academy of Inscriptions i Belle-Lettres w 1663 i Royal Academy of Music w 1666 roku.
Jednak Ludwik XIV zranił gospodarkę kraju, budując ekstrawaganckie zamki, aby zaimponować i uwodzić szlachtę. Dalsze niszczenie gospodarki spowodowało serię katastrofalnych kampanii wojskowych, w tym Wojnę o Devolution z Hiszpanią i wojnę o hiszpańską sukcesję. Odszedł z gangreny w 1715 roku, a jego wnuk Ludwik XV został królem w wieku 5 lat. Był najdłużej panującym europejskim monarchą w historii.
