Niektórzy z najsłynniejszych naukowców i matematyków, którzy pracowali nad Projektem Manhattan, aby opracować głowice nuklearne, to Albert Einstein, Enrico Fermi, Richard Feynman i Niels Bohr. Jednak pełna lista pracowników się skończyła 120 000 osób, z których wielu nie znało prawdziwej natury projektu.
W ramach projektu badawczo-rozwojowego na pełną skalę podczas II wojny światowej Projekt Manhattan wymagał zawsze dobrze wyszkolonego i wyposażonego personelu. Wielu naukowców, którzy są najbardziej znani z pracy nad Projektem Manhattan, byli jednak głównie doradcami eksperckimi w zakresie energii jądrowej i modelowania matematycznego. Dlatego nie mieli nic wspólnego z codziennym rozwojem broni jądrowej, która została zlecona inżynierom i ekspertom od wyburzeń.
Z powodu konieczności utrzymania prac rozwojowych z mocy Osi i Cesarskiej Japonii, rozwinęła się kultura ekstremalnej tajemnicy. Przywódcy USA i Wielkiej Brytanii zorganizowali projekt w taki sposób, aby uniemożliwić uświadomienie opinii publicznej. Zarządzanie poziomem tajemnicy, w którym uczestniczyło 120 000 osób, które znały wewnętrzne działania projektu, wydawało się niemożliwe, więc pomimo trudności praktycznych większość personelu pracującego nad projektem nie była świadoma swojej prawdziwej natury, dopóki nie rozpoczął się już wiek jądrowy.
