Bitwa nad Sommą z I wojny światowej, która rozpoczęła się 1 lipca 1916 r., nie doprowadziła do spodziewanego głównego celu, jakim są Anglicy i Francuzi, decydującego przełomu. Sojusznicze ostrzał artyleryjski z okopanych niemieckich linii nie zniszczyło obrony wroga przed niektórymi ważnymi postępami brytyjskich żołnierzy przez ziemię niczyją, a ruchy oddziałów zostały ścięte przez niemiecki karabin maszynowy i ostrzał artyleryjski. Po alianckiej kampanii ofensywnej, która trwała ponad 4 miesiące, było ponad 1 milion połączonych ofiar, a alianci pchnęli niemieckie linie z powrotem tylko 6 mil wzdłuż 16-milowego frontu.
Z powodu ogromnej utraty życia podczas bitwy nad Sommą i minimalnych zdobyczy terytorialnych sojuszników, decyzje i strategie brytyjskich i francuskich dowództw wojskowych były krytykowane zarówno przez polityków, jak i historyków. Alternatywny widok stawia bitwę w kontekście zaangażowania w ramach większego procesu koalicyjnego, który doprowadził do ostatecznego upadku armii niemieckiej, osłabiając przeciwnika w tym, co w istocie stało się wojną wyczerpania.
