Bezpośrednią konsekwencją Rekonkwisty było podbicie wszystkich pozostałych muzułmańskich polityków i ich terytoriów przez hiszpańskich rzymskokatolickich monarchów, Ferdynanda Aragońskiego i Izabelę Kastylijską. Następnie Hiszpania stała się coraz silniejsza jako dominująca światowa potęga militarna, morska i kolonialna.
Muzułmanie żyli na Półwyspie Iberyjskim od 711 r. A.D., a interakcje między głównymi religiami chrześcijaństwa, judaizmu i islamu, a czasami gwałtowne i nietolerancyjne, były również produktywne zarówno pod względem kulturowym, jak i intelektualnym. Jednak w XV wieku większość półwyspu została ponownie podbita przez siły katolickie, pozostawiając stosunkowo słabe i często załamane państwo z Grenady jako jedyny pozostały muzułmański ustrój. W 1492 r. To też zostało pokonane, pozostawiając Izabelę i Ferdynanda z praktycznie niekwestionowanym panowaniem.
O ile wydarzenia z roku 1492 ostatecznie przyczyniły się do zjednoczenia Hiszpanii pod jedną tożsamością etno-religijną, oznaczało to również klęskę dla członków tych mniejszościowych religii chronionych wcześniej przez muzułmańskie rządy, a następnie, w różnym stopniu, również pod panowaniem chrześcijańskim. Co najważniejsze, 1492 zaznaczyło dramatyczne wyrzucenie wszystkich pozostałych hiszpańskich Żydów, Sefardyjczyków, którzy zostali okradzeni z większości swoich posiadłości i dali możliwość wyboru wyjścia albo śmierci.
Wraz z religijną gorliwością wspieraną przez Reconquistę, hiszpańska monarchia gorliwie rozpoczęła dalsze projekty poszukiwawcze i kolonizacyjne, poczynając od wyprawy Kolumba sfinansowanej w 1492 roku. Kolejne przejęcia terytorialne zdobyły większość Ameryki Południowej i Środkowej dla Hiszpanii wraz z ich surowcami. i metale szlachetne. Ta ostatnia, w szczególności, sprawiła, że bogata była nowoczesna Hiszpania.
