Prawo floatacji mówi, że gdy ciało zanurza się w całości lub w części w płynie, unosi się ono, gdy ciężar wypartego płynu jest równy ciężarowi ciała. Jeśli ciężar wyparta ciecz jest większa niż masa ciała, tonie.
Zasada floatacji została po raz pierwszy stwierdzona przez starożytnego greckiego naukowca Archimedesa. Stwierdził, że wszystkie przedmioty umieszczone w cieczy doświadczają siły skierowanej do góry, która pozwala ciału unosić się, jeśli wypiera wodę o masie równej ciężarowi ciała. Ta siła skierowana ku górze nazywa się siłą pływającą, a prawo nazywa się prawem pływalności.
Dlatego właśnie statek waży kilka ton, a igła tonie. Statek jest wykonany z żelaza i stali, ale ma dużo przestrzeni wypełnionej powietrzem. To powoduje, że statek wypiera wodę o masie równej ciężarowi statku. Igła wypiera więcej wody niż jej waga, a tym samym opada.
Floatacja ma wiele wspólnego z gęstością. Jeśli obiekt ma gęstość mniejszą niż gęstość wody, pływa. Korek płynie po wodzie, ponieważ gęstość drewna jest mniejsza niż gęstość wody. Żelazny gwóźdź tonie w wodzie, ponieważ gęstość żelaza jest większa niż gęstość wody.
