Metale są jedynymi substancjami, które wykorzystują wiązania metali wśród swoich atomów. Podczas gdy wiele pierwiastków jest powszechnie znanych jako metale, w tym żelazo, aluminium, złoto, srebro i nikiel, metale zawierają wiele innych pierwiastków także. Większość pierwiastków to metale, w tym niektóre takie jak sód, rad i wapń, które mogą nie wydawać się zbyt metaliczne.
Metaliczne wiązania definiuje się jako wiązania, w których metale mają udział w elektronach walencyjnych. Na przykład, gdy sód łączy się metalicznie ze sobą, każdy atom dzieli elektrony w trzeciej orbicie z maksymalnie ośmioma innymi atomami. To samo dzieje się, gdy magnez lub inne metale wiążą się ze sobą metalicznie.
Ten rodzaj wiązania jest silny i bezpiecznie utrzymuje atomy. Powoduje to, że metale mają bardzo wysoką temperaturę topnienia i bardzo wysoką temperaturę wrzenia. Kiedy metal się topi, poszczególne atomy tracą swój surowy schemat organizacyjny, ale atomy pozostają połączone ze sobą. Natomiast gdy metal się zagotuje, wiązania atomowe całkowicie się zrywają.
Niektóre elementy nazywane są metalami przejściowymi. Te rodzaje pierwiastków mają jeszcze wyższe temperatury topnienia i wrzenia niż metale, ponieważ mają one więcej elektronów walencyjnych. Podczas gdy metale dzielą się elektronami w trzeciej orbicie, metale przejściowe mają udział w trzecim i czwartym elektronie orbitalnym.
