Elementy z liczby atomowej 89 do liczby atomowej 103 tworzą serię aktynowców. Wszystkie te pierwiastki są radioaktywnymi metalami o wysokiej elektropozytywności. Są bardzo gęste, niszczą łatwo, reagują z wodą i rozcieńczonym kwasem.
Seria aktynowców składa się z aktynu, toru, protaktynu, uranu, nepttu, plutonu, ameryku, kobu, berkelium, kalifornium, einsteinium, fermium, mendelevium, nobelium i lawrenciumu. Z tych pierwiastków tylko tor, uran i pluton występują regularnie w przyrodzie. Pozostałe pierwiastki to albo produkty śladowe z rozpadu uranu albo całkowicie syntetyczne.
Torium jest najbardziej stabilnym elementem w serii aktynowców. Okres półtrwania jego najbardziej stabilnego izotopu wynosi 14 miliardów lat, czyli jest dłuższy niż akceptowany naukowo wiek wszechświata. Lawrencium jest najmniej stabilnym aktynowcami; okres półtrwania jego najbardziej stabilnego izotopu wynosi 11 godzin. Wszyscy inni członkowie serii dzielą te dwie skrajności.
Aktydyny mają ograniczone zastosowanie w zastosowaniach przemysłowych, ale ich głównym zastosowaniem są reaktory jądrowe. Uran i tor są używane w elektrowniach jądrowych, a pluton - w broni jądrowej. Tor i americum są jedynymi aktynowcami wykorzystywanymi głównie poza reaktorami jądrowymi i badaniami naukowymi. Torium jest używane do płaszcza gazowego w latarniach; americium służy do produkcji czujników dymu.
