Dobra skamielina indeksu pochodzi od zwierzęcia żyjącego w ograniczonym czasie geologicznym. Umożliwia to geologom określenie wieku skały przez obecność skamieniałości. Inne cechy obejmują łatwą do odróżnienia skamielinę, zwierzę żyło na dużym obszarze Ziemi i zwierzę było obfite.
Skamieniałości indeksu pomagają geologom starzeć skały, w których tworzą. Kiedy warstwy skalne mają skamieliny indeksowe z dwóch różnych epok, skamieniałości indeksu są również użyteczne w warstwach datowania, pomiędzy którymi tworzą.
Wiele skamielin wskaźnikowych to rodzaje życia morskiego. Małe organizmy, w tym niektóre formy planktonu, rosną na wszystkich obszarach oceanu. Ich wielkość oznacza, że znajdują się w małych kawałkach skały, które mogą nie zawierać innych form życia. Ponieważ te skamieliny są łatwe do znalezienia i łatwe do odróżnienia, ich obecność zapewnia potwierdzenie innych procesów starzenia się skał, w tym datowania radiowęglowego.
Na kontynentach gryzonie są często przydatne jako skamieliny wskaźnikowe. Powszechne rozprzestrzenianie się gryzoni szybko ewoluuje, ograniczając ich geologiczne ramy czasowe. Większe zwierzęta o rozległej dystrybucji również dostarczają informacji o indeksowaniu. Obecność tych większych zwierząt często określa prowincjonalne podziały czasu. Niektóre skamieliny są charakterystyczne dla pewnych okresów bez określenia okresu. Skamieliny prowadzące pomagają zawęzić zasięg formacji skalnej, ale mogą nie dostarczyć dokładnych informacji.
