Jowisz jest największą planetą w Układzie Słonecznym i ma ponad dwa razy więcej mas innych planet w układzie słonecznym. Bycie największą i najbardziej masywną planetą w Układzie Słonecznym nie jest Jedyne wyróżnienie Jupitera, ponieważ gazowy gigant wyróżnia się na kilka wyjątkowych sposobów.
Jowisz nie ma stałej powierzchni. Zamiast tego, planeta ma dużą atmosferę, która staje się coraz bardziej gęsta wzdłuż łagodnego gradientu, aż na głębokość ciśnienie jest tak wielkie, że zwykła materia przybiera niezwykłe formy. Głęboka atmosfera Jowisza składa się z oceanu ciekłego, metalicznego wodoru, substancji tak egzotycznej, że nigdy nie została odtworzona na Ziemi. W miarę jak ten gęsty, wodnisty wodór oblewa się, generuje ogromne pole magnetyczne. Magnetosfera Jowisza jest tak wielka, że gdyby można ją było zobaczyć, wydawałaby się większa od księżyca w pełni z powierzchni Ziemi. To ogromne pole sięga niemal do orbity Saturna i jest największą ciągłą strukturą w Układzie Słonecznym. Mimo to jego istnienie wykryto dopiero w latach pięćdziesiątych, kiedy astronomowie zaczęli odbierać słabe sygnały radiowe z naładowanych cząstek uwięzionych w liniowych liniach sił. Jowisz jest jedyną planetą, która promieniuje w widmie radiowym. Duże pole magnetyczne i pasmowe formacje chmur w atmosferze Jowisza są wynikiem niezwykle szybkiej rotacji planety. Jowisz obraca się szybciej niż jakakolwiek inna planeta i wykonuje obrót na swojej osi w ciągu około 10 godzin. Mimo to Jowisz potrzebuje 12 lat, aby wykonać jedną orbitę wokół Słońca.
