Dwa główne typy systemów korzeniowych to korzenie i korzenie włókniste. Taproot składa się z pojedynczego dużego, centralnego korzenia z mniejszymi korzeniami bocznymi, podczas gdy włókniste systemy korzeniowe składają się z sieci wielu małych korzeni.
Typowymi przykładami roślin korzeniowych są marchew i buraki. W miarę jak rośliny rosnące z korzeniami rosną, ich korzenie rosną prosto w ziemię, aby uzyskać dostęp do większej ilości wody i składników odżywczych. Krótsze, cieńsze korzenie, znane jako boczne korzenie, wystają z boków niektórych korzeni, aby pomóc utrzymać je w ziemi. Boczne korzenie powstają z perykulatora, który jest centralną częścią korzenia, pozwalając wodzie, którą wchłaniają, przejść bezpośrednio do głównego korzenia i do reszty rośliny.
Przykłady roślin o włóknistych systemach korzeniowych obejmują trawy i drzewa. Gdy rośliny te rosną, rozwijają swoje systemy korzeniowe na powierzchni ziemi, zamiast sięgać dalej. Sieci korzeni włóknistych mogą być bardzo rozległe; korzenie jednej rośliny trawiastej mogą mieć ponad 100 mil długości, gdy są układane od końca do końca.
Poza korzeniami włóknistymi i korzeniami naziemnymi istnieje również trzeci rodzaj korzeni, znany jako przypadkowe korzenie. Są to korzenie, które wyłaniają się z nadziemnej części rośliny, na przykład z łodygi lub liścia. Rośliny z korzeniami przydrożnymi mają oprócz korzeni przybyszowych także taproot lub włóknisty system korzeniowy.
