Binarne związki jonowe powstają w wyniku reakcji jonów dodatnich i ujemnych tylko dwóch różnych pierwiastków i gdzie jon dodatni ma dwie różne formy lub ładunki. Żelazo może mieć dwie różne formy lub ładunki, Fe3 + i Fe2 +. Zatem FeCl3 i FeCl2 są dwoma związkami binarnymi.
Ładunek dodatni nazywa się kationem, a ładunek ujemny nazywa się anionem. Podczas nazywania binarnego związku jonowego najpierw wymienia się kation, a następnie anion. Ładunek kationu należy podać rzymskimi cyframi w nawiasach. W związku z tym FeCl3 jest nazywane chlorkiem żelaza (III), a FeCl2 jest chlorkiem żelaza (II). Miedź tworzy dwa jony dodatnie, Cu2 + i CU3 +. Tak więc chlorek miedzi (III) jest dwuskładnikowym związkiem jonowym. Takie związki są określane jako binarne związki jonowe typu II.
W przeciwieństwie do dwuskładnikowych związków jonowych typu II, dwuskładnikowe związki jonowe typu I mają kationy, które mają tylko jeden ładunek. Cząsteczka chlorku sodu jest przykładem dwuskładnikowego związku, który jest klasyfikowany jako binarny związek typu I. Atom sodu tworzy jon sodowy, podczas gdy atom chloru tworzy jon Cl. Atom sodu nie ma ładunku dwuwartościowego lub trójwartościowego. To sprawia, że NaCl jest binarnym związkiem jonowym typu I. Chlorek wapnia i jodek potasu są innymi przykładami binarnych związków jonowych typu I.
