Amerykańska Agencja ds. Aeronautyki i Przestrzeni Kosmicznej opisuje komety jako składające się z jądra, śpiączki i ogona. Komety mają tylko ogon i śpiączkę, gdy są wystarczająco blisko słońca, aby się rozgrzać.
NASA wyjaśnia, że jądro komety składa się z lodu, brudu, kurzu i innych stałych cząstek. Kiedy komety są daleko od słońca, są ciemne i zimne, tylko z jądrem. Koma jest chmurą pyłu, gazu i pary, która tworzy się, gdy jądro jest ogrzewane. Ponieważ komety są ciągle w ruchu, ciepło wytwarza również ogon gazu, który śledzi za jądrem. Ogon jest częścią komety, która jest widoczna dla astronomów, ponieważ promieniowanie słoneczne pobudza cząsteczki gazu, nadając ogonowi blasku wyglądem. Kiedy ścieżka komety ponownie zabiera ją wystarczająco daleko od Słońca, koma i ogon znikają.
Według NASA zauważono komety wszystkich rozmiarów. Największe znane jądro ma 25 mil średnicy i zaobserwowano kometę z ogonem mierzącym około 360 milionów mil. Komety pochodzą z zewnętrznego układu słonecznego w dwóch znanych strefach: Obłoku Oorta i Pasa Kuipera. NASA szacuje, że poza Układem Słonecznym są miliardy komet, ale w jej granicach zidentyfikowano ponad 4000.
