Sala Niepodległości, niegdyś znana jako Stary Dom Państwowy, zajęła 21 lat budowy po tym, jak w roku 1732 po raz pierwszy została naruszona w projekcie. Wynika to z tego, że rząd prowincjonalny płacił za nią stopniowo. Planowanie i budowa były również kontrowersyjne, ponieważ członkowie komisji odpowiedzialni za halę często się nie zgadzali.
Drugi Kongres Kontynentalny spotkał się w Independence Hall w maju 1775 roku i wybrał George'a Washingtona na głównego dowódcę Armii Kontynentalnej. Budynek był gospodarzem kongresu USA do 1783 roku, kiedy to ostatecznie przeniósł się do Princeton, N.J.
4 lipca 1776 r. podpisano Deklarację Niepodległości w Sali Niepodległości. Dzwon Wolności najprawdopodobniej ogłosił wydarzenie z dzwonnicy budynku 8 lipca.
Konstytucja USA została podpisana w Independence Hall po tym, jak została zredagowana i omówiona przez delegatów ze wszystkich 13 kolonii, z wyjątkiem Rhode Island. Debata nad niepodległością trwała od maja do września 1787 r. W tym czasie okna Sali Niepodległości były zamknięte podczas debat, nawet w upale lata, więc nikt nie mógł podsłuchać postępowania.
Ciało Abrahama Lincolna leżało w sali zgromadzeń Niepodległości w okresie od 22 do 24 kwietnia 1865 roku.
