Hiszpański odkrywca Vasco Nunez de Balboa wyruszył w podróż do Ameryki Południowej podczas transoceanicznej podróży, ustanawiając pierwszą osadę we współczesnej Panamie i zdobywając dla Hiszpanii zachodnie wybrzeże Ameryki Południowej przed śmiercią, poprzez egzekucję , w 1519 roku. Balboa urodził się w 1475 roku w skromnych początkach. Pochodził z miasta Jerez de los Caballeros, urodzonego przez ojca ze szlachetną krwią, ale o wiele mniej zamożnego niż jego szlachetni rówieśnicy.
Po dzieciństwie de Balboa opuścił rodzinne miasto, szukając szczęścia i szczęścia gdzie indziej. Podobnie jak wielu, marzył o opuszczeniu Hiszpanii i popłynięciu do Nowego Świata, szukając nowych możliwości. Balboa początkowo znalazł pracę jako rolnik na wyspie Hispanola, po krótkiej wyprawie do Kolumbii.
Jego kariera hodowlana okazała się nieskuteczna, ostatecznie lądując Balboa w długach. Uciekł przed prokuratorem od windykatorów, wkradając się na pokład statku towarowego płynącego do San Sebastian, miasta położonego w przybrzeżnej Kolumbii, w 1510 roku. Balboa założyła osadę w Darien, położoną w Panamie. Pomimo utrzymania pokoju, Balboa i władze hiszpańskie źle traktowały tubylców. Balboa przybrał pozycję gubernatora Darien, wykorzystując ziemię i ludzi do złota i bogactw. Hiszpan ostatecznie stracił pozycję gubernatora Pedro Arias Davila, mianowanego przez króla Ferdynanda II. Davila ostatecznie zabił Balboa, obawiając się powstania od Balboa i sprzymierzeńców.
