Japoński militaryzm i europejski faszyzm w połowie XX wieku posiadał wiele znaczących podobieństw, ponieważ oba były autorytarnymi rządami o tendencjach totalitarnych. Wojsko narodów faszystowskich było tylko jednym z narzędzi rządu, podczas gdy wojsko imperialnej Japonii było dominującą siłą społeczną i polityczną.
Podczas gdy japoński rząd i wojsko popierały duchowy element czci żywego cesarza, europejscy faszyści byli zdecydowanie świeckimi. Dla faszystów państwo było najważniejszą organizacją, a nacjonalistyczne wierzenia propagowane przez te kraje podkreślały ten nacisk.
Japońskie wojsko było środkiem do celu, a mianowicie doktryną Amau - polityką podboju i rządzenia Azją w imię pokoju.
