Konfiguracje D i L chemii organicznej wskazują orientacje par izomerów optycznych, czyli cząsteczek, które są swoimi lustrzanymi odbiciami, ale nie mogą być nałożone na siebie. Te typy wielkich liter są związane, ale nie zawsze pasują do małych i małych konfiguracji optycznych izomerów, które wskazują kierunek, w którym rozwiązanie tych cząsteczek zgina światło. Wersje kapitałowe są oparte na standardzie.
Cząsteczki organiczne są często niezwykle złożone, a ta złożoność wynika nie tylko z liczby różnych powiązanych ze sobą atomów, ale również z ich wzajemnych powiązań. W przypadku większości cząsteczek, konfiguracje te obejmują dwa lub więcej izomerów optycznych, konfiguracje, które są swoimi lustrzanymi odbiciami, według Elmhurst College. Ta właściwość cząsteczek jest znana jako chiralność. Mimo że są one identyczne pod względem masy i większości reakcji chemicznych, w systemach biologicznych są traktowane bardzo różnie. W większości przypadków tylko jedna konfiguracja jest biologicznie aktywna, a druga całkowicie nieaktywna, szkodliwa lub podlegająca konwersji przed użyciem.
Z tego powodu biologiczne mechanizmy organizmów zawsze tworzą cząsteczki o tej samej chiralności. W nieorganicznych układach naturalnych reakcje chemiczne, które produkują cząsteczki chiralne, mają tendencję do tworzenia równych liczb każdego izomeru.
