Galileo Galilei dokonał znaczącego wkładu w naukę, kiedy odkrył cztery satelity Jowisza. Te księżyce zostały po raz pierwszy zaobserwowane w styczniu 1610 roku i pierwotnie zostały nazwane "planetami Medytańskimi".
Każdy z poszczególnych księżyców był numerycznie oznaczony jako I, II, III i IV, ten system nazewnictwa był używany przez ponad dwieście lat. Od połowy XIX wieku księżyce galilejskie przyjmowały nazwy Callisto, Ganymede, Europa i Io. Stało się oczywiste, że system liczb będzie mylący z odkryciem wszystkich dodatkowych nowych księżyców.
Od stycznia 2011 r. planeta Jowisz ma 50 oficjalnie nazwanych satelitów. Jest 13 innych księżyców zaproponowanych dla planety na podstawie różnych obserwacji; odkrycia te nie zostały jeszcze nazwane ani potwierdzone. Do 50 satelitów na Jowiszu należą: Metis, Adrastea, Amalthea, Thebe, Io, Europa,
Ganimedes, Kallisto, Themisto, Leda, Himalia, Lysithea, Elara, Carpo, Euporie, Orthosie, Euanthe, Thyone, Mneme, Harpalyke, Hermippe, Praxidike, Thelxinoe, Iocaste, Ananke, Arche, Pasithee, Herse, Chaldene, Kale , Isonoe, Aitne, Erinome, Taygete, Carme, Kalyke, Eukelade, Kallichore, Helike, Eurydome, Autonoe, Sponde, Pasiphae, Megaclite, Sinope, Hegemone, Aoede, Callirrhoe, Cyllene, Kore.
Po tym, jak Galileo Galilei wniósł wielki wkład w naukę, Copernicus odrzucił teorię ziemską na korzyść teorii helioocentrycznej.
