Wiele materiałów używanych do tłumienia dźwięku jest wytwarzanych z porowatych substancji, takich jak korek lub guma piankowa. Wełna mineralna jest materiałem dźwiękoszczelnym wykonanym z nieorganicznych włókien, które można ukształtować tak, aby dopasować się do obszarów między ścianami, aby zapewnić większy stopień redukcji dźwięku w pomieszczeniu. Grubsze i gęstsze materiały mają tendencję do tłumienia dźwięku lepiej niż lżejsze materiały, a szorstkie powierzchnie pochłaniają więcej dźwięku niż gładkie powierzchnie, które zamiast tego będą odbijały fale dźwiękowe.
Wiele metod dźwiękoszczelnych stosowanych w profesjonalnych zastosowaniach, takich jak studia nagraniowe, wykorzystuje porowate materiały o otwartych komórkach. Stopień pochłaniania dźwięku przez te materiały zależy od kilku czynników, takich jak wielkość komórek, stopień porowatości, grubość materiału i gęstość. Korek jest popularnym materiałem do izolacji dźwiękowej, ponieważ powietrze zawarte w każdej komórce korka umożliwia dobre wchłanianie dźwięku. Ogólnie rzecz biorąc, większość porowatych materiałów działa dobrze w tłumieniu spektrum dźwięku w zakresie średnich i wysokich częstotliwości, ale dźwięki o niskiej częstotliwości wydają się być tymi, które wymagają dodatkowych środków, aby skutecznie tłumić dźwięk.
Kiedy substancja pochłania dźwięk, przekształca część energii fali dźwiękowej w niewielką ilość energii cieplnej w sobie. Energia zaabsorbowana i przekształcona w ciepło zmniejsza lub tłumi stopień energii fali dźwiękowej, która jest przekazywana lub odbijana od materiału interweniującego. Ponieważ różne materiały mają różne właściwości pochłaniania dźwięku, najskuteczniejszym wyborem materiału jest taki, który najlepiej pasuje do zakresu częstotliwości dźwięków, które należy zmniejszyć.
