Młynarski kolonialny używał narzędzi do szycia, takich jak igły, nożyczki, żelazne szpilki i naparstki. Inne ważne narzędzia to różnego rodzaju tkaniny, żelazka, papier do tworzenia wzorów odzieży, bloki kapelusza, wanienki i deski do prasowania.
To zajęcie było jedną z niewielu ścieżek kariery otwartych dla kobiet z kolonialnej Ameryki. Młode dziewczęta pracujące jako stażowi w młynarstwie były zazwyczaj dobrze wykształcone według ówczesnych standardów, a także służyły jako łączniki między europejską modą a amerykańskimi klientami. Style kapeluszy i styl spódnic z XVIII wieku zmieniały się kilka razy w roku, a kolonialny młynarz musiał nadążać za modą, na przykład za pomocą "modnych dzieci", importowanych lalek pokazujących najnowsze style.
