Pięć głównych cech cywilizacji to system pisma, architektura publiczna, zawody, ośrodki miejskie i istnienie klasy elit, która pozostaje zwolniona z pracy fizycznej. Pisanie to ważna część cywilizacji, ponieważ służy ona do rejestrowania jej historii i światopoglądu. Gromadzenie podatków lub daniny w celu zapewnienia podstawowej infrastruktury i ochrony to kolejna cecha cywilizacji.
Inne cechy cywilizacji obejmują oddzielenie od środowiska naturalnego, rozwój odrębnych klas społecznych i tendencję do zwiększania rozwoju miast. W sensie historycznym cywilizacja różni się od plemiennych lub feudalnych grup społecznych dzięki posiadaniu planowej i scentralizowanej struktury władzy.
Ci uczeni, którzy podpisują się pod teorią systemów, postrzegają cywilizację jako grupę społeczną zbudowaną w formie złożonego systemu. Pod tym względem kluczową cechą cywilizacji jest jej zdolność do działania jako zorganizowana struktura, dzięki której osiągane są określone wyniki.
W XVIII i XIX wieku termin "cywilizacja" zaczął być używany w sensie pojedynczym i jako odniesienie do całej ludzkości. Użycie tego terminu w sensie liczby mnogiej jako sposobu definiowania różnych odrębnych społeczeństw było względnie rzadkie w XX wieku, ale wróciło do użycia jako rzeczownik policzalny w XX wieku.
