Tradycyjnie, północnoamerykańskie indyjskie fajki pokojowe zawierały mieszaninę tytoniu i różnych dzikich ziół, takich jak kora wierzby, sumak i biała szałwia. Różne gatunki tytoniu i rodzaje ziół zostały użyte w spokoju rury oparte na różnicach regionalnych.
W ceremoniach Indian amerykańskich tytoniu powszechnie oferowano duchom. Wiele indiańskich plemion używało ceremonialnej fajki w rytuałach uważanych za święte. Fajka pokojowa jest również znana jako calumet. Oprócz wykorzystywania go podczas negocjacji traktatowych, podczas spotkań rady, ceremonii składania potu i pozdrowień z okazji przyjaźni wykorzystywano kalibrację. Był powszechnie używany podczas odprawiania rytuałów otwarcia. Na początku spotkania fajka była zapalona, a dym był wydmuchiwany na wschód, południe, zachód i północ, zanim oddał dym Ojcu Niebu i Matce Ziemi. Po inwokacjach fajka została przekazana uczestnikom. Wbrew powszechnej opinii, dym z fajki pokojowej nie jest wdychany.
Pewne plemiona indiańskie wykonują tak zwany taniec Calumet, wymyślny taniec, oferujący dym Wielkiemu Duchowi. Alternatywnie, niektóre plemiona nazywają to tańcem w medycynie. Podczas tańca fajki są używane do reprezentowania męskich i żeńskich zasad. W tym przypadku rury o długim trzonku są używane jako różdżka.
