Pięć poziomów organizacji ekologicznej to: gatunek, populacja, społeczność, ekosystem i biosfera. Ekosystemy można badać na małych poziomach lokalnych lub na poziomie makro. Podobnie, gatunki, populacje i społeczności mogą być badane indywidualnie lub jako większe grupy.
Najmniejszą gałęzią ekologii jest gatunek. Ta grupa obejmuje rośliny, zwierzęta i inne żywe organizmy, które są biologicznie spokrewnione i często wykazują pewne podobieństwo fizyczne. Gatunek obejmuje zwierzęta i rośliny żyjące na całym świecie i żyjące w wodzie i na lądzie. Małpy, małpy i mrówki są przykładami gatunków, podobnie jak wodorosty, paprocie i jeżowce. Na tym poziomie osobnicy nie są uważani za tego samego gatunku, jeśli członkowie nie mogą produkować jak potomstwo, które z kolei może się rozmnażać, aby stworzyć ten sam gatunek. Gatunki są klasyfikowane przy użyciu struktury taksonomicznej; są naukowo identyfikowane przez dwie nazwy, a nazwa gatunku stanowi drugie słowo.
Populacje są drugim poziomem hierarchii ekologicznej. Struktury te są grupami organizmów, które należą do tego samego gatunku i żyją oraz współdziałają z innymi gatunkami. Społeczności odnoszą się raczej do lokalizacji niż typu organizmu. Społeczności obejmują grupy (populacje) różnych organizmów zamieszkujących lokację. Lasy, na przykład, zawierają społeczność złożoną z ptaków, roślin, bakterii i drzew.
Ekosystemy to kolejny najwyższy poziom klasyfikacji. Ekosystemy obejmują wszystkie żywe organizmy na danym obszarze i nieożywione czynniki tych miejsc. Wreszcie biosfery są częściami planety, które zawierają żywe organizmy. Większość świata uważana jest za biosferę, w tym oceany i atmosferę.
