Masowe marnowanie jest naturalnym procesem, ale ma na niego wpływ budowa dróg, usuwanie roślinności i wprowadzanie wody do pewnych obszarów. Profesor Stephen Nelson z Uniwersytetu Tulane definiuje masowe wyniszczanie jako ruch stokowy luźnych cząstek skał i gleby.
Wiele naturalnych zdarzeń powoduje masowe wyniszczanie, w tym trzęsienia ziemi, zaklinowania się lodu i aktywności zwierząt. Podczas trzęsienia ziemi fale sejsmiczne wstrząsają niestabilnymi zboczami, powodując przemieszczanie się luźnych cząstek skał i gleby. Zaklinowanie lodu odnosi się do tworzenia kryształków lodu w maleńkich szczelinach między skałami. Kiedy woda zamarza, rozszerza się, nakładając dodatkową siłę na skały. Niektóre skały mogą oddzielić się od skał, gór lub innych zboczy. Gdy zwierzęta poruszają się po zboczu, ich aktywność może spowodować upadek luźnych kamieni.
Inną naturalną przyczyną masowego marnowania jest obecność nadmiaru wody na zboczu. Jeśli śnieg szybko rozpuści się lub w krótkim czasie spadną ciężkie deszcze, masa zbocza wzrośnie. Jeśli osad jest luźny, nadmiar wody przesunie go w dół zbocza, powodując masowe marnowanie.
Ludzie są również częściowo odpowiedzialni za masowe marnowanie. Jeśli roślinność zostanie usunięta ze zbocza, nie będzie miała takiej ochrony przed siłą kropel deszczu. Kiedy pada deszcz, deszcz poruszy luźne skały i ziemię.
