Odbijanie od chropowatych powierzchni, takich jak asfalt, papier i odzież to przykłady rozproszonego odbicia. W odbiciu rozproszonym promienie światła są rozrzucane losowo pod różnymi kątami od powierzchni odbijającej.
Idealne odbicie rozproszone daje taką samą luminancję we wszystkich kierunkach na półpłaszczyźnie sąsiadującej z powierzchnią. Ta idealna forma rozproszonego odbicia nazywana jest refleksją Lambertowską. Takie idealne powierzchnie odbijające są hipotetyczne, a rzeczywiste powierzchnie odbijające są anizotropowe, odzwierciedlając więcej w pewnych kierunkach niż w innych. Powierzchnie o wysokim stopniu skuteczności dyfuzyjnej obejmują tynk, papier, biały marmur i talk.
Odbicie lustrzane jest widoczne przez lustro lub spokojną powierzchnię wody, gdzie spójne padające promienie światła są spójnie odbijane zgodnie z prawem odbicia. Kąt padania i kąt odbicia są równe w odbiciu idealnie zwierciadlanym. Wszystkie odbicie jest zgodne z prawem odbicia, ale rozproszone odbicie powoduje rozproszenie, ponieważ kąty odbicia od każdej części materiału są różne z powodu losowej orientacji powierzchni.
Nawet niewielkie niedoskonałości powierzchni uniemożliwiają doskonałe odbicie lustrzane, więc każde odbijanie od rzeczywistej powierzchni zawsze będzie kombinacją rozproszenia i odbicia. Odbicie rozproszone jest wykorzystywane w oświetleniu otoczenia, na przykład w matowych szklanych żarówkach, natomiast odbicia lustrzane używane są w zastosowaniach optycznych, takich jak mikroskopy i teleskopy.
