Księżyc i Ziemia są przykładami obiektów nieświecących. Obiekty nieświecące stają się widoczne tylko wtedy, gdy odbijają światło wytwarzane przez świetlisty obiekt. Świetlisty obiekt, taki jak słońce, emituje własne światło, ponieważ ma własne źródło energii.
Według Departamentu Astrologii Uniwersytetu Penn State, Księżyc ma bardzo ciemną powierzchnię, która odzwierciedla tylko około 3 procent światła słonecznego. Cykl księżyca zależy od ilości światła, które odbija się od powierzchni Księżyca w stosunku do jego położenia na orbicie wokół Ziemi. Gdy tylko połowa powierzchni jest oświetlona, nazywa się to pierwszą lub trzecią kwadrą księżyca. Gdy Ziemia i księżyc krążą wokół Słońca, Ziemia regularnie blokuje Księżyc od Słońca; nazywa się to nowiu. Księżyc w pełni jest całkowicie oświetlony przez światło słoneczne.
Promieniowanie Ziemi występuje, gdy Ziemia odbija światło słoneczne na powierzchnię Księżyca, gdy księżyc znajduje się w fazie półksiężyca. Półksiężyc jest jasno oświetlony odbitym światłem słonecznym, podczas gdy reszta księżyca słabo odbija światło z Ziemi. Kiedy to podwójne odbite światło przemieszcza się w przestrzeni, staje się jeszcze ciemniejsze, ponieważ część z nich jest absorbowana w ziemskiej atmosferze.
