Martwica i apoptoza są różnicowane przez ich przyczyny, z martwicą będącą przypadkowym wynikiem interakcji z patogenami i apoptozą będącą produktem zaprogramowanego mechanizmu komórkowego. Są to dwa główne typy śmierci komórek w żywe, wielokomórkowe organizmy. Pomimo tej zwyczajowej dychotomii, badania wskazują, że rozróżnienie między tymi dwoma typami śmierci komórek nie jest tak jasne, jak kiedyś sądzono.
Nekroza wynika z uwalniania toksyn z patogenów lub innych urazów do komórek, wystarczających do spowodowania śmierci komórki. Zasadniczo śmierć tej komórki nie jest celowym działaniem patogenu. Jest to efekt uboczny jej procesów trawiennych. Nieco mylące jest, że plamy martwej tkanki są identyfikowane jako martwice, nawet jeśli przyczyna śmierci komórki jest nieznana.
Apoptoza jest istotną i regularną częścią ogólnej funkcji organizmu i jest zaprogramowaną śmiercią komórek poprzez własne procesy chemiczne komórek. Dzieje się to w całym ciele i jest konieczne, aby ustąpić miejsca nowym komórkom, ponieważ stare zużywają się. Występuje również w odpowiedzi na niektóre patogeny, szczególnie wirusy, ponieważ komórka, która niszczy sama, nie propaguje wirusa. Apoptoza zaczyna się od zniszczenia wewnętrznych struktur komórki, po której często następuje pęknięcie błony i wchłonięcie jej składników przez pobliskie komórki. Czasami jednak, tak jak w najbardziej zewnętrznych warstwach skóry, martwe komórki nie pękają, ale pozostają w miejscu i nadal pełnią funkcję po śmierci.
