Związki nieorganiczne tworzą wiązania jonowe, mają wysokie temperatury topnienia i są wytwarzane z pojedynczych pierwiastków lub związków, które nie zawierają węgla i wodoru. W rozwiązaniach rozkładają się na jony przewodzące prąd. Związki organiczne mają strukturę opartą na węglu z kowalencyjnym wiązaniem i często mają zmienny charakter. Nawet w stanie ciekłym nie przewodzą prądu, chyba że są solami utworzonymi z nieorganicznymi kwasami i zasadami.
Ze względu na wiązanie kowalencyjne większość związków organicznych jest niepolarnych. Chociaż mogą czasem jonizować w wodzie lub poddawać elektrolizie, głównym produktem końcowym jest niepolarny dwutlenek węgla. Lotność związków organicznych wynika ze słabości wiązania kowalencyjnego; właściwość zmienności wzrasta w sytuacjach, w których główna siła przyciągania między cząsteczkami jest spowodowana słabymi wiązaniami, takimi jak wiązania wodorowe i siły Van der Waalsa. Z powodu tej lotności jako paliwo stosuje się wiele związków organicznych, w tym butan, heksan, propan i oktan. Wszystkie cząsteczki związane z żywymi organizmami, takie jak kwasy nukleinowe, węglowodany, tłuszcze, białka i DNA, są związkami organicznymi. Związki nieorganiczne obejmują sole, stopy i dwutlenek węgla. Jako ciała stałe, są one zwykle izolujące elektrycznie ze względu na to, że jony nie są tak mobilne.
