Laboratorium Jeffersona wskazuje, że rubid jest używany do usuwania gazów w lampach próżniowych, wykonywania fotokomórek i wykonywania pewnych okularów. Może również znaleźć zastosowanie w napędzaniu silników statków kosmicznych. Element ten będzie prawdopodobnie częściej używany, gdy będzie lepiej zrozumiany.
Jefferson Lab stwierdza, że Rubidium zostało odkryte w 1861 r. przez Roberta Bunsena i Gustava Kirchoffa podczas badania próbek lepidolitu mineralnego za pomocą spektroskopu. Po obejrzeniu próbki, dwoje zauważyło jakieś dziwne czerwone linie. Bunsen następnie wyizolował próbki z metalu rubidu. W czasach współczesnych rubid jest uzyskiwany poprzez rafinację litu. Ze związków, które może tworzyć rubid, żaden nie jest komercyjnie użyteczny. Wspólne związki rubidu obejmują chlorek rubidu, tlenek rubidu i siarczan miedzi rubidu. Połączenie rubidu, srebra i jodu jest potencjalnie użyteczne w akumulatorach filmowych ze względu na swoje właściwości elektryczne.
Lenntech stwierdza, że rubid, część grupy metali alkalicznych, jest miękki i wygląda jak srebrzystobiały i metaliczny. Rubid może stać się ciekły w upalne dni i wiadomo, że gwałtownie działa na wodę i lód. To prawdopodobnie 16 najbardziej powszechny element w skorupie ziemskiej. Rubid jest uważany za podobny do potasu, ponieważ nie jest uważany za groźny w żadnym środowisku. Występuje w minerałach: pollucycie, karnalicie, zinnwalycie i leucynie. Bardzo niewiele rubidu jest wytwarzane co roku, ponieważ istnieje kilka praktycznych zastosowań, ale wciąż jest wykorzystywane do celów badawczych. Rubid jest uważany za umiarkowanie toksyczny po spożyciu.
