Przekraczanie granic zaczyna się bardzo wcześnie w fazie I stadium mejozy. Podczas profazy I, pary chromosomów homologicznych wymieniają długości ich materiału genetycznego. Przekierowanie prowadzi do rekombinowanych chromosomów i jest kluczowym czynnikiem w rekombinacji genetycznej. Powoduje to wytwarzanie genotypów u potomstwa, które są nowymi i różnymi kombinacjami rodzicielskich alleli. Przekierowanie, wraz z niezależnym asortymentem, jest podstawą praw genetyki Gregora Mendla.
Prawa genetyki Mendla charakteryzują wzorce dziedziczenia materiału genetycznego od organizmu do jego potomstwa, wyjaśnia Biology Online. Podczas wczesnej profazy I chromosomy zaczynają się kondensować, a homologiczne chromosomy łączą się luźno wzdłuż ich długości. Homologiczne chromosomy składają się z siostrzanych chromatyd siostrzanych, dopasowanych do matczynych chromatyd siostrzanych. Po sparowaniu występuje synapsa, ponieważ chromosomy homologiczne są sprzężone razem wzdłuż ich długości przez tworzenie synaptonemalnych kompleksów białkowych. Każdy gen na ojcowskim chromosomie jest precyzyjnie dopasowany do odpowiedniego genu na dopasowanym chromosomie matki. Podczas gdy synapsis jest w toku, następuje przejście. W pojedynczym zdarzeniu crossover, DNA dwóch nie-siostrzanych chromatyd z homologicznych par jest rozdzielanych w ściśle odpowiadających punktach, a dwa odcinki DNA poza punktem podziału są zamieniane na przeciwną chromatydę. Ta wymiana materiału genetycznego wytwarza chromosomy z nowymi kombinacjami alleli ojcowskich i matczynych. W metafazie II rekombinowane chromosomy jednej komórki haploidalnej mogą orientować się na dwa alternatywne sposoby, w odniesieniu do nieidentycznego siostrzanego chromatydu w drugiej komórce haploidalnej. To dodatkowo zwiększa liczbę genetycznych typów komórek potomnych, które mogą być wytwarzane podczas mejozy.
