Karol Wielki był cesarzem wielkich części średniowiecznej Europy pod koniec ósmego i początku dziewiątego wieku. Jego panowanie stopniowo rozprzestrzeniło się od germańskiego plemienia do większości zachodniej Europy, wywołując rewolucję kulturalną znaną jako Renesans karoliński.
U szczytu imperium Karola Wielkiego rozciągało się całe kontynenty, w tym większość współczesnej Francji i Niemiec, a także części Włoch, Hiszpanii i Czech. Starał się zjednoczyć swoje imperium, wprowadzając postęp naukowy, reformy administracyjne i chrześcijaństwo w podbitych przez siebie regionach. Chociaż jego imperium przetrwało niespełna sto lat po jego śmierci w 814 r., Rozpływając się wśród jego spadkobierców, było to kluczowe w określaniu geopolityki i charakteru średniowiecznej Europy.
