Kozacy są wojskową grupą wojowników, która od dawna kojarzy się z rosyjskim wojskiem i na ogół składa się z ludzi pochodzenia słowiańskiego. Jako odrębna populacja, Kozacy nadal istnieją od 2014 r., ale nie mają już siły militarnej, która była z nimi związana w przeszłości. Społeczeństwo kozackie ma swoje specyficzne obyczaje i tradycje, które krążą wokół drogi wojownika.
Historia ludu kozackiego zaczęła się od zjednoczenia jako autonomicznej organizacji wojowników, którzy odpowiedzieli na autorytet rosyjskiego cara dopiero w XV wieku. W tym momencie w ich historii ludność kozacka składała się z ludzi pochodzenia słowiańskiego, mimo że zaakceptowali godnego wojownika w swoich szeregach, jeśli wojownik nawrócił się na chrześcijaństwo.
Ważnym wydarzeniem w historii Kozaków była ich rola w aneksji Syberii przez Imperium Rosyjskie. Oddział z 840 kozakami pod dowództwem Jermaka Timofiejewicza zaatakował wrogie siły tatarskie na Syberii we wrześniu 1581 r. Aneksja Syberii została zakończona do 1586 r., Pomimo strat kozackich w 1584 r.
Początkowo autonomiczni Kozacy stopniowo utracili niepodległość przez 17 i 18 wiek, zanim ich status administracyjny został całkowicie rozebrany pod rządami ZSRR.
