Luddyci byli robotnikami tekstylnymi w Anglii na początku XIX wieku, którzy gwałtownie protestowali przeciwko technologii, która kosztowała ich pracę. Chociaż nie sprzeciwiali się samej technologii, potępiali sposób, w jaki zmieniała ona ich życie.
Ruch Luddytu rozpoczął się w Nottingham w Anglii w marcu 1811 roku. Po tym, jak wojska brytyjskie rozpętały protest w fabryce włókienniczej, robotnicy udali się do pobliskiej wioski uzbrojonej w siekiery i młoty, włamali się do warsztatów i rozbili maszyny, takie jak jako ramy z wełny. Gdy strażnicy pracujący stawiali opór atakującym, jeden z luddystów został postrzelony i zabity. Ruch rozprzestrzenił się po całej wsi. Tyle fabryk zostało zaatakowanych, a maszyny zniszczone, że Parlament uchwalił prawo, które łamało wielką, wiszącą ofiarę podobną do morderstwa.
Pod koniec 1812 roku, po serii prób, powieszono 14 luddystów, a wielu innych zesłano do brytyjskiej kolonii karnej na Tasmanii u wybrzeży Australii. Chociaż pojedyncze przypadki przemocy trwały nadal, powszechny protest ustał ok. 1813 r.
Luddyci wzięli swoją nazwę od swojego fikcyjnego przywódcy, znanego różnie jako Ned Ludd, generał Ludd lub King Ludd, nieuchwytna postać, która mieszkała w lesie Sherwood jak Robin Hood. Opowiadanie apokryficzne zostało powiedziane, że legendarny Ned Ludd opiera się na utalentowanym uczniaku o imieniu Ludd, który został upomniany przez swojego przełożonego i zemścił się, uderzając młotkiem w jego ramę. Z czasem termin "Luddite" zaczął odnosić się do każdego, kto ma nieuzasadniony lęk przed technologią.
