Retikulum endoplazmatyczne odkryli w 1945 r. badacze Ernest Fullman, Keith Porter i Albert Claude. Retikulum endoplazmatyczne dzieli się na dwie kategorie. Części organelli z rybosomami na powierzchni nazywane są szorstkimi, a obszary pozbawione rybosomów są gładkie.
Surowa część retikulum endoplazmatycznego zarządza syntezą białek i pakuje je do pęcherzyków w celu transportu i dalszej modyfikacji za pomocą aparatu Golgiego. Ze względu na bliskie sąsiedztwo z otoczką jądrową retikulum endoplazmatyczne umożliwia rybosomom translację mRNA z jądra do białek. Retikulum endoplazmatyczne jest niezbędne do prawidłowego funkcjonowania komórki. Występuje we wszystkich komórkach wymagających białek i enzymów.
