Guglielmo Marconi, inżynier z wykształcenia, otrzymuje kredyt za stworzenie pierwszego radia funkcjonalnego. Marconi urodził się 25 kwietnia 1874 r. w Bolonii we Włoszech. Lata spędzone w dzieciństwie spędził wygodnie we Włoszech z ojcem i matką.
W ramach uprzywilejowanego wychowania Marconi otrzymał znakomite nauczanie w Instytucie Technicznym w Livorno i Uniwersytecie w Bolonii. Jako młody człowiek Marconi interesował się falami magnetycznymi. W końcu opracował sprzęt dalekiego zasięgu do nadawania i przesyłania sygnałów elektrycznych. Jego praca nie zdołała uchwycić zainteresowania władz włoskich, ale zwróciła na siebie uwagę władz angielskich. Dzięki dotacjom od rządu angielskiego Marconi przeprowadził się do Anglii, aby kontynuować pracę.
W 1896 roku, mając zaledwie 22 lata, Marconi z powodzeniem transmitował sygnały w kanale La Manche. Założył bezprzewodowe bazy transmisyjne na Isle of Wight, a następnie ustawił swój cel na transatlantyckim systemie przesyłowym. Kontynuował rozwój i ulepszanie sygnałów dalekiego zasięgu na początku XX wieku.
W 1909 r. Marconi otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki wraz z niemieckim naukowcem Karlem Braunem. Radia Marconiego przynosiły korzyści wielu mieszkańcom, w tym także na pokładzie niegodnego Titanica. Korzystając z radia nadajnika Marconi, Titanic przekazał wiadomość alarmową na ląd, a respondenci uratowali ponad 700 osób, które przeżyły zatonięcie.
