Wielka Purge była okresem systematycznego represjonowania politycznego i ukierunkowanej eliminacji podejrzanych osób, które przeprowadzono w Związku Radzieckim w latach 1934-1940. Przyjęto formę bezzasadnych aresztowań i wystawnych prób pokazowych w którym oskarżony przyznał się do oburzających zbrodni.
Sowiecka dyktatura zaczęła się pod Władimirem Leninem jako "tymczasowa" miara, a później została odziedziczona przez Józefa Stalina. Na początku lat trzydziestych, przy pokoju i względnym bezpieczeństwie ekonomicznym, wielu członków partii komunistycznej zaczęło kwestionować ciągłą potrzebę takiej dyktatury. Aby scementować swoją moc, Stalin przeprowadził szereg czystek, poczynając od 1934 roku, co pociągnęło za sobą stworzenie mitycznej armii "sabotażystów" i "rozbójników", którzy zinfiltrowali partię i musieli zostać wydaleni, aresztowani i zastrzeleni. Mechanizmy Wielkiej Czystki były niezwykle skuteczne w łamaniu lewicowej frakcji trockich zwolenników i prawicowych zwolenników Bucharina.
Terror rozpoczął się od zamachu na Siergieja Kirowa z 1934 r., znakomitego krytyka reżimu Stalina. Stalin był silnie zamieszany w morderstwo, ale użył go jako pretekstu do zainicjowania rundy aresztowań i pokazania procesów przeciwko swoim przeciwnikom. Tempo represji rosło przez lata, aż do 1939 r. Wszyscy admirałowie w marynarce wojennej i połowa oficerów armii została uwięziona lub zastrzelona, a cała ludność, w szczególności Czeczeni, została deportowana. W tym czasie przywódca tajnej policji, Jeżow, został oczyszczony.
