Wojna domowa była uważana za jedną z najciemniejszych w historii USA. Nie było wątpliwości, że USA będą w stanie przetrwać jako naród podzielony.
Wojna domowa rozpoczęła się 12 kwietnia 1861 roku w Fort Sumter w Południowej Karolinie. Był to dzień, w którym żołnierze konfederaccy z południa zaatakowali żołnierzy Unii w forcie. Istnieje kilka powodów, dla których doszło do wojny. Podczas gdy niewolnictwo było jednym z głównych problemów związanych z początkiem wojny secesyjnej, nie było to jedyne. Handel, indywidualne prawa i taryfy są również czynnikami.
Wielu żołnierzy walczyło
Było o wiele więcej żołnierzy Unii niż żołnierzy z 11 państw, które tworzyły Konfederackie Stany Ameryki. W armii Unii było dwa miliony żołnierzy, podczas gdy Konfederacja liczyła zaledwie 750 000 żołnierzy. W czasie wojny domowej cała populacja Stanów Zjednoczonych liczyła około 31 milionów ludzi. Spośród tych osób co najmniej 620 000 zginęło w tej wojnie. Uważa się, że jest to najbardziej krwawa wojna w historii Stanów Zjednoczonych.
Nie wszyscy żołnierze, którzy zginęli po obu stronach, robili to podczas bitwy. Wielu zmarło również z powodu chorób, które były powszechne w tym czasie. Według Civil War Preservation Trust dyzenteria była najczęstszą chorobą, która zabijała żołnierzy podczas wojny. Inne powszechne w tym czasie choroby obejmowały zapalenie płuc, malarię, żółtą febrę i ospę.
Wojna domowa toczyła się w wielu stanach w USA w tym czasie. Nie było centralnej lokalizacji, ale wiele bitew miało miejsce w stanach Wirginia i Tennessee. Inne bitwy toczyły się w Teksasie, Pensylwanii i na Florydzie. Wojna sięgała daleko w kraju.
Wygrana w wojnie
Armia Unii ostatecznie zwyciężyła w pokonaniu Konfederacji. Generał CSA Robert E. Lee poddał się generałowi Unii Ulyssesowi S. Grantowi w Appomattox Court House w Virginii w 1865 roku. Poza utratą kilku decydujących bitew, w tym w Gettysburgu, Pa., Południowi żołnierze głodzili się z powodu braku jedzenia, ponieważ spalono południowe farmy gdy armia Unii maszerowała.
Wraz z końcem wojny domowej niewolnictwo zostało oficjalnie zniesione z trzynastą poprawką do konstytucji Stanów Zjednoczonych podpisaną 6 grudnia 1865 roku. Jednak nawet to zwycięstwo nie położyło kresu problemom rasowym. Wielu uważało, że nie powinni konkurować z byłymi niewolnikami w poszukiwaniu pracy. Przemoc wobec byłych niewolników była powszechna. Życie na południu było trudne po wojnie. Podczas gdy był to czas Rekonstrukcji, południowe państwa musiały poradzić sobie z ziemią, która została zniszczona w czasie wojny. Gospodarka nie była dobra dla Południa, a ludność musiała radzić sobie z obcymi, którzy zarządzają jej systemem politycznym.
Do 1877 okres rekonstrukcji dobiegł końca. W tym czasie wszystkie państwa konfederackie zobowiązały się do lojalności wobec Stanów Zjednoczonych, zgodziły się uznać i przestrzegać trzynastej, czternastej (równej ochrony) i piętnastej (prawo do głosowania) poprawek i wszystkie sporządziły nowe konstytucje państwowe. To w tym czasie Ameryka próbowała ponownie się zjednoczyć, choć do dziś pozostaje wiele napięć.
