Stały osad można wytworzyć z połączenia dwóch wodnych roztworów jonowych. Niezależnie od tego, czy dwa roztwory tworzą osad dla niektórych można przewidzieć za pomocą szeregu zasad dotyczących rozpuszczalności substancji nieorganicznych. związki. Jony w dwóch związkach oddziałują ze sobą, ale muszą wytworzyć związek, który jest stały i nierozpuszczalny, aby mógł zostać uznany za osad.
Rodzaj reakcji, która zwykle wytwarza osad, nazywamy podwójną reakcją zastępczą. Wymagane są dwa roztwory, rozpuszczone w wodzie i zawierające jony dodatnio i ujemnie, znane jako kationy i aniony. Opracowując równanie roztworów i ich produktów, można zastosować reguły rozpuszczalności, aby przewidzieć, czy konkretny produkt, który tworzy, jest solidny.
Na przykład, jeśli roztwór bromku magnezu łączy się z roztworem azotanu srebra, wytwarza on bromek srebra i azotan magnezu. Zasady stanowią, że tylko trzy sole zawierające srebro można rozpuszczać w wodzie: azotan srebra, octan srebra i siarczan srebra. Ponieważ bromek srebra nie jest jednym z nich, oczekuje się, że opadnie na dno ciekłego azotanu magnezu w postaci stałego osadu. Prognozę tę można potwierdzić, przeprowadzając reakcję w eksperymencie.
Bardziej znanym przykładem stałego produktu jest szum mydła. Minerały w twardej wodzie łączą się z mydłem, aby wytworzyć osad mydlany i produkt wodny.
