Dźwięk płynie falami uderzającymi w ucho zewnętrzne, a następnie w bębenek, powodując wibracje. Z bębenka wibracje stają się falami ciśnienia w uchu wewnętrznym. Fale są przekształcane na sygnały elektryczne, które docierają do pnia mózgu w celu przetworzenia.
Zewnętrzny kanał słuchowy i małżowina uszna, podstawowe części ucha wewnętrznego, zbierają fale dźwiękowe i kierują je do błony bębenkowej. Kiedy bębenek zacznie wibrować, wibracja wędruje do strzemienia, który jest niewielką kością w środku ucha. Strzemię wywiera nacisk na owalne okno ucha, wytwarzając fale wewnątrz ślimaka, mały organ w uchu w kształcie ślimaka.
Ślimak rozdziela fale na różne częstotliwości, co jest ważne dla różnicowania dźwięków w mózgu. Pozwala to ludziom słyszeć i trawić wiele rzeczy naraz. Ślimak zawiera podstawną błonę z komórkami rzęsatymi, a różne komórki rzęsate radzą sobie z dźwiękami o różnych częstotliwościach, przekształcając wibracje w sygnały elektryczne. Sygnały zaczynają mieszać 30 000 włókien w obrębie nerwu słuchowego, z których każdy przechwytuje informacje o unikalnej częstotliwości. Nerw słuchowy przenosi te sygnały do pnia mózgu, a następnie do kory słuchowej, gdzie mózg przeprowadza ostateczne przetwarzanie.
