W odniesieniu do Colonial America, merkantylizm był ideą, że kolonie istniały po to, aby przynosić korzyści Wielkiej Brytanii. Pod merkantylizmem amerykańscy koloniści byli zasadniczo lokatorami Wielkiej Brytanii. W zamian za ziemię, na której mieszkali, "płacili czynsz" Wielkiej Brytanii, wysyłając prawie wszystkie wyprodukowane towary do Wielkiej Brytanii. Praktycznie nie istniał handel między koloniami i innymi narodami.
Według Biblioteki Ekonomii i Wolności, merkantylizm wyrósł z powszechnego przekonania, że na świecie istnieje stała ilość bogactwa i że podstawowym sposobem na zwiększenie bogactwa narodu jest podbicie innych krajów. Aby utrzymać swoją bazę bogactwa, Wielka Brytania uznała, że ważne jest, aby zachować dobra i materiały z kolonii dla siebie. Tak więc koloniści nie byli w stanie wymienić tych materiałów na inne kraje i zdobyć dla siebie jakiegokolwiek bogactwa. Wszystkie zyski trafiły do Wielkiej Brytanii, a koloniści pozostali we względnym ubóstwie. Jeśli koloniści chcieli handlować z innymi narodami, przedmioty musiały najpierw zostać wysłane do Wielkiej Brytanii, a następnie do innych narodów. Pozwoliło to Wielkiej Brytanii zebrać powiązane wpływy z podatków.
Ziemia i wolność opisuje, w jaki sposób polityka merkantylistyczna zachęcała kolonistów do specjalizacji w produkcji surowców, a nie w produkcji towarów. Przepisy zabraniają niektórym branżom, takim jak przemysł odzieży wełnianej, ponieważ produkcja tych przedmiotów prowadziłaby do konkurencji eksportowej między koloniami a Wielką Brytanią.
