Podczas gdy wiele nietoperzy porusza się za pomocą częstotliwości ultradźwiękowych, nietoperze lepiej opisują nawigację poprzez echolokację. Ultradźwięki można zdefiniować jako częstotliwości wyższe niż normalny słyszalny zasięg człowieka.
Częstotliwość echolokacji nietoperzy wynosi od 20 do 200 kHz. Dźwięki na ogół pozostają słyszalne dla ludzi do 20 kHz. Większość dźwięków emitowanych przez nietoperze mieści się w zakresie ultradźwiękowym, poza zasięgiem ludzkiej słyszalności. Jednak wytwarzane niskie częstotliwości mieszczą się w zakresie słyszalności człowieka i nie są ultradźwiękowe.
Większość nietoperzy generuje wywołania echolokacyjne przy użyciu kombinacji stałych i modulowanych częstotliwości, co oznacza, że częstotliwość zmiany tonacji zmienia się w trakcie echolokacji nietoperza. Ponieważ niskie częstotliwości pokonują większe odległości niż wysokie częstotliwości, pozwalają one nietoperzom na odbieranie informacji z większych odległości. Nietoperze częściej używają wysokich częstotliwości, ponieważ zapewniają bardziej szczegółowe informacje, takie jak lokalizacja, wielkość, prędkość i kierunek zdobyczy.
Nietoperze używają echolokacji w połączeniu z widzeniem. Większość nietoperzy jest w stanie wytwarzać dźwięki echolokacji poprzez manipulowanie ich skrzynką głosową lub krtani. Jednak kilka gatunków nietoperzy echolokuje, klikając ich języki. Nietoperze pomijają dźwięki wydobywające się z ust lub nosa. Nietoperz przetwarza wszystkie te informacje nieświadomie.
